Cyfaddefodd y llysferch wrth ei llystad nad oedd erioed wedi cael tylino ysgwydd. Heh, heh - byddwn i'n cywiro'r camddealltwriaeth hwnnw hefyd. Pwy fyddai wedi amau y byddai ei ddwylo'n mynd i lawr ar ei bronnau. Roedd Blondie yn chwysu ac roedd ei geiliog yn ei cheg i gyd ar ei phen ei hun. Dyn, rhyw fath o Copperfield oedd y llysdad yna.
ac yn y diwedd, rhywun o lawr grisiau a'u llosgodd. a rhedasant ymaith. edrychodd y ferch i lawr a dweud o, fachgen.